نمک موجود در طبیعت می‌تواند خلوص بین ۵۰ درصد تا ۹۹ درصد داشته باشد ولی بیشتر نمکی که در ایران وجود دارد از دریاچه‌ها یا از سنگ نمک گرفته می‌شود که این نوع نمک‌ها پُر از ناخالصی است. یکی از ناخالصی‌های نمک، سولفات سدیم و منیزیم است که به طور عام به آن‌ها گچ گفته می‌شود. اگر نمک به صورت تصفیه نشده مصرف شود، سولفات سدیم و منیزیم باعث بروز مشکلات کلیوی می‌شوند. از دیگر ناخالصی‌ها، فلزات سنگین (مانند کادمیوم، سرب و …) هستند که به مرور زمان با تجمع در کبد ایجاد مسمومیت می‌کنند.
فرآیند تولید نمک به طور اجمالی به این صورت است که یک فرآیند تصفیه طولانی بر روی نمک انجام می‌شود. فرآیند تصفیه نمک در این کارخانه در دو مرحله عمده انجام می‌پذیرد. ابتدا نمک دریاچه که به کارخانه آورده شده است، در آب حل می‌شود. در این مرحله تمام ناخالصی‌های فیزیکی که در بلورهای نمک وجود دارد مانند گل و لای، شن، ماسه و گچ (که کم محلول است) از نمک جدا می‌شوند. این مرحله یک شستشوی اولیه است. از آنجا که گچ به طور بالقوه و فلزات سنگین به آن صورتی که هستند می‌توانند در آب نمک حل شوند، ما با تغییر pH ، ناخالصی‌های حل شده را راسب می‌کنیم و سپس با انجام فیلتراسیون، ناخالصی‌ها گرفته می‌شوند. در انتهای این مرحله، آب نمکی خواهیم داشت که فقط از آب و نمک تشکیل شده است. در پایان، با تبخیر آب موجود با استفاده از تکنولوژی Ebner نمک را متبلور می‌سازیم تا ساختار مکعبی نمک ایجاد شود. به همین علت به این نوع نمک، نمک تبلور مجدد گفته می‌شود (به طور کلی روش بلورسازی، یکی از روش‌های خالص‌سازی است).
در این فرآیند خلوص نمک به بالاتر از ۹۹.۵ درصد می‌رسد. در بند ۲۶ استاندارد ایران، خلوص نمک را ۹۹.۲ درصد عنوان کرده است. این بدین معنی است که فرآیند تولید نمک دارای استاندارد جهانی است. عناصر سنگین که ممکن است به طور طبیعی در نمک وجود داشته باشد با حل کردن نمک و طی فرآیند تولید نمک به حداقل میزان خود و حتی پایین‌تر از مقدار تعیین شده در استاندارد ایران می‌رسد. خلوص بالا و میزان کمتری از عناصر سنگین در نمک می‌تواند سلامت را به خانواده‌های ایرانی هدیه کند.
